اثر بازدارندگی اسانس های دارچین و مرزنگوش وحشی بر رشد کپک آسپرژیلوس فلاووس در رب گوجه فرنگی

فعالیت ضد قارچی اسانس دارچین (cinnamomum zeylanicum) و مرزنگوش وحشی (origanum vulgare l.) بر آسپرژیلوس فلاووس در محیط کشت و رب گوجه فرنگی ارزیابی شد. ترکیبات شیمیایی اسانس ها با gc/ms تجزیه شد. اجزای اصلی اسانس دارچین سینامالدهید (25/47%)، متیل اوژنول (75/6%)، دلتا کادینن (68/4%) و گاما کادینن (13/3%) بودند. لیمونن (29/13%)، کری فیلن اکساید (99/8%)، آلفا یونون (17/8%)، گرماسرن- دی (72/7%)، گاما ترپینن (63/7%)، بتا پینن(8/6%)، ترپینن- 4- ال (12/5%) اجزای اصلی اسانس مرزنگوش وحشی بودند. برای ارزیابی فعالیت ضد قارچی، cfu/ml)105 (آسپرژیلوس فلاووس به محیط کشت آبگوشت سابورود دکستروز تلقیح شد، سپس غلظت های مختلف 0، 50، 100، 200، 300، 400، 500 و 600 ppm از هر اسانس به نمونه ها اضافه شد و به مدت سی روز در دمای ? 5/0 ± 25 گرمخانه گذاری شدند. در مرحله بعد cfu/ml) 105 ( آسپرژیلوس فلاووس به نمونه های رب گوجه فرنگی تلقیح و غلظت های مختلف اسانس (0، 50، 100، 200، 300، 400، 500 و 600 ppm ) به هر نمونه اضافه شده، و به مدت 60 روز در دمای ? 5/0 ± 25 گرمخانه گذاری شدند. اندازه گیری فعالیت ضد قارچی با استفاده از روش رقیق سازی آگار صورت گرفت. نتایج نشان داد که اسانس دارچین و مرزنگوش وحشی به ترتیب در غلظت 200 و 500 ppm قادرند به طور کامل از رشد آسپرژیلوس فلاووس در محیط کشت بازداری کنند. در مقابل 100ppm از اسانس دارچین و مرزنگوش وحشی به ترتیب 7/86 و 82 % بازدارندگی در رب گوجه فرنگی داشتند. برای ارزیابی حسی، از نمونه های سس کچاپ بر پایه رب گوجه فرنگی استفاده شد و نمونه های محتوی 100و 200ppm دارچین مورد پذیرش ارزیاب ها قرار گرفت.